Ада Меџика е мало островче во Сава каде што на сосема необичен начин, својот мир и спокој си го пронашол Горан Радовиќ.

– Некаде во 90 -тите години, се едноставно се распадна и ми требаше мирот во книгите и музиката и непходно беше да се повлечам вели тој.

– Сите мои пријатели знаеја дека сум врзана за Ада Меџика, дојдов, останав 10 дена, ми се допадна водата, се капев во мир и беа изненадени што не сум го правела тоа порано.

– Од доктори на науки до некои луѓе кои немаа ништо, сите бевме исти, сите слушавме се и почитта беше неверојатна – вели Адам, еден од пријателите на Горан, кој живее во Америка.

Горан живее како што сака. Пред неговата дрвена кабина се наоѓаат маси наменети за пријателите од куќата. И има одличен поглед.

– Не сум во Белград 16 години, за жал сум сам во Америка, но кога и да дојдам секогаш доаѓам тука и ова ми ја полни душата вели неговиот пријател.

– Седнуваме и ќе конзумираме по 2 килограми ра кија, вели поинаку е отколку во Америка, таму тоа го правам за да се опи јанам, а овде затоа што ми е кејф – вели тој.

– Моите пријатели доаѓаат овде и ми помогнаа со некој намирници и некој склопови за составување на оваа колиба, како доаѓаат така и оставаа нешто.

– Мирот и спокојот е најголемото богатство на овој свет кое не може да се плати со ниедна цена, во градот се е набрзина и пренатрупано.

– Излегувам на вода, се поздравувам со водното дрво, лебедот кој ме сака, а потоа почнува да ми ѕвони телефонот и што би јаделе денес, овој има дивеч, овој фати риба, ….

Кога телефонот почнува да ѕвони, тоа е знак дека Горан влегува во кујната. И тој започнува да го прави она што секогаш го знаел најдобро и што најмногу го сакал.

– Во нашата куќа имаше култ на храна. Отсекогаш било дека не треба да јадете многу, ако треба да биде убаво и лесно варено, не смее брзо да изгори, се мора да биде лесно.

Пораснал во Босна, и од таму ја донесе од својата куќа со љубовта и знаењето за старите јадења од својот регион. Научил многу од неговата мајка.

– Бев врвен готвач, сакаш да јадеш, потоа гледаш како мајка ти готви, па постојано поставуваш прашања. Прашував што ме интересираше и добивав добри одговори.

– Ја послушав мајка ми завршив образование, но љубовта кон јадењето остана се до денес, голеам желба ми беше да бидам угостител.

– Верувајте, нема посреќен човек од мене, ги знам овие стари босански јадења што ги правеше мајка ми. Сега ќе правам сога долма, и правам ,,ќор ав,, бурек.

Секогаш има размена на искуства, рецепти и готови јадења на Меџика. Толку многу луѓе поминале низ неговата куќа и кафуле што нивниот број не е познат.

– Илјадници луѓе, повеќето беа добри. Верувајте ми, овој Белград е прекрасен, толерантен е, отворен прекрасен град, но сепак мирен и спокоен.

Сите го знаат, а неговата кујна е позната низ Белградската улица. Среќата и мирот Горан ги најде покрај реката. А со својот култ тој е атракција кај минувачите.