Не е невообичаено студентите да работат и на тој начин да си обезбедат дополнителни финансии. Сепак, Марко Тороман од Чачак е еден од ретките идни свештеници кој ја заменил мантијата со автомобил и деновите ги поминува зад воланот возејќи такси.
Во втора смена од попладне до полноќ превезува сограѓани, со нежна насмевка и пријатен глас е еден од омилените таксисти во грдот.
-Јас сум иден свештеник, дај Боже, ќе биде негова волја, дали ќе ме биде или не во мантија. Активен сум во селската црква во Присоница и Брѓани, работам со свештеникот Звонко Рациќ во парохијата, колку што ми дозволува времето.
Мантијата е нешто што ми се чини дека никогаш нема да го оставам. Не можеме да чекаме нешто да падне од небо, се надеваме на Господ, Господ ни дава, но мора и да се потрудиме – вели Марко.
Додека Марко со своето возило оди по улиците на Чачак, радосен посочува дека венчавката и хиротонијата ќе почека додека не го заврши последниот испит.
А дотогаш ќе ја работи оваа работа и ќе направи се за неговите клиенти секогаш да се чувствуваат удобно во возилото, колку и да е далечна дестинација за нив.
– Важно е возењето да помине што е можно подобро и граѓаните да излезат со насмевка, тоа за мене е многу поголем успех од кој било успех што сум го постигнал.
– Сега не би се претставувал како најпопуларен возач во Чачак, ниту би се издвоил од другите колеги, иако она што може да биде различно кај мене е тоа што моите клиенти бираат музика по свој избор.
– Се трудам, кога ги возам нашите најмлади граѓани, кои знаат да бидат под стр ес од непознати причини, им оставам да гледаат цртани, им купувам балони за да бидат радосни – изјави овој таксист – свештеник.
Овој млад човек денес е во такси, во иднина се гледа себеси во мантија и за него нема поскапоцен денар од чесно заработениот.
“Мантијата зависи од свадбата, свадбата зависи од мантија, додека не заврши школото, ништо од бракот. Свештеникот има право на еден брак” и со насмевка додава “немаме право на исправка, затоа ние треба да почека и добро да избереме“, заклучи тој.