Кристина (17) и Љубомир (13) сурова та страна на животот ја почувствувале премногу рано – ги изгубиле родителите во рок од 40 дена.

Нивните старатели, тетин Миодраг и тетка Јованка Радукиќ сега се грижат за нив и на секој начин се трудат да им ја ублажат бол ката и да ја надоместат љубовта на нивните родители.

Од родителите им остана единствено гарсоњера и еден куп долгови. Неплатен банкарски кредит од 70 илјади динари, долг за парно, за купување стан, како и долг за струја.

Сепак, електродистрибуцијата во Мајданпек им излезе во пресрети им овозможи да го подмират долгот од 40 илјади динари на рати.

„Прво, мојот зет Љубиша (47) поч ина за многу кратко време од тешка болест. Тој го издржуваше своето семејство.

Работеше во фирмата Страбаг од Зајечар. Во слободно време сечеше и продаваше дрва, се грижеше децата да имаат се.

Четириесет дена по неговата см рт сестра ми Миладинка (44) замина на пат кон болницата. Тоа е таква трау ма за нив двајца, што се уште не можат да закрепнат.

Кристина е трета година во Техничкото училиште во Мајданпек, веќе презрела за нејзини години, а Љуба е седмо одделение. Се трудиме на секој начин да им го оттргнеме вниманието бидејќи тие се само деца.

Децата имаат и здравствени проблеми, но не се откажуваат – Љубомир сака да се рваботи во „Штрабаг“, а Кристина да го продолжи образованието.

„Тета и тетин ни се се. Тие нè сакаат и се трудат ништо да не ни недостасува. Но, ни недостасуваат мама и тато“, вели Кристина.

Кристина знае сè за домашните работи и работите на нива така што и помага на тетка си без разлика што секој ден мора да оди 50 километри до училиште.

Љубомир лете напорно работи на нива со тетин му, па го вози и тракторот што остана од татко му.