Катја Вундерлин е родена во Зрењанин во 1957 година, но целиот работен век го поминала во Швајцарија. Кога со децении подоцна се вратила во родното село Меленци за да се грижи за својата мајка, се нашла опкружена со рамнини, но и со навики кои одамна ги оставила зад себе.

„Од 1975 до 2021 година живеев во Швајцарија, која со текот на времето ми стана втора татковина. Не мислев дека некогаш ќе се вратам во овде.

,, Но, како што понекогаш оди животот, се случуваат непредвидливи работи. „Мајка ми се разболе во истиот момент кога јас се пензионирав, па ми беше јасно дека морам да се вратам во овде и да се грижам за неа“, раскажува Катија за „Блиц“.

Првото изненадување ја чекало Вундерлин уште пред да стигне на својата дестинација. Самото патување до селото било потсетување на нешто што, како што вели, со години е сосема нормално во Швајцарија, а тука е чудно, а тао е регулирање на отпадот.

„ Видов дека некои луѓе фрлаат отпад на страната на патот или оставаат празни шишиња со инсектициди на нивите. Поминете го патот Меленци – Елемир и видете колку шишиња ја „красат“ прекрасната природа.

,, Такво нешто во Швајцарија нема. Не затоа што имаме подобра чистота на градот или повисоки ка зни. Швајцарците имаат поинаков однос кон околината. „Не ја валкаат земјата во која живеат“, објаснува соговорникот.

Кога веќе решила да направи нов дом од Меленци, решила што повеќе да учествува во негово чистење: Една од првите работи што ги забележав во Меленци е дека повеќето луѓе купуваат вода за пиење и сокови во пластични балони и шишиња, кои по употреба се фрлаат во ѓубре.

На прашањето зошто не се носи на рециклирање отпадот, добив одговор дека во Меленци нема место каде може да се носи таков отпад. Можеби има некои места во Зрењанин, но кој знае каде се и кој ќе го собере сето тоа.

Веднаш почнав да истражувам на Интернет и случајно наидов на сајт каде што луѓето собираат рециклирачки производи и ги продаваат за да купат храна за напуштените животни за кои се грижат.

Воспоставив контакт со нив и сега не само што им го носам мојот отпад за рециклирање, туку и волонтирам да помогнам во сортирањето на собраниот материјал“, вели Катја.

Нејзиниот потег не само што беше забележан во селото туку започна вистински мал бран на позитивни промени: Интересно е што моите пријатели и соседи се многу позитивни за тоа.

Некои ми ја носат својата пластика. Иако има и такви кои велат дека тоа што го правам е само капка во морето. Мојата мотивација е да го свртам вниманието на луѓето на фактот дека тоа може да се направи поинаку, подобро и поздраво, вели Катија.

„Во Меленци луѓето се порелаксирани отколку во Швајцарија. Иако мнозинството луѓе во Србија водат секојдневна бор ба за опстанок и за подобра иднина, сепак знаат да уживаат во животот.

Во Меленци луѓето се порелаксирани отколку во Швајцарија. Иако мнозинството луѓе во Србија водат секојдневна борба за опстанок и за подобра иднина, сепак знаат да уживаат во животот.

Во Меленци се дружат, прават забави, прослави, свадби и родендени, а ако треба ќе се задолжуваат за да си исполнат некоја желба или да се пофалат.

Ми се допаѓа тоа овде. Помалку ми се допаѓа што луѓето не се грижат за своето здравје и животната средина. Алко хол, цигари, масна храна.

На лекар одиш само кога имаш проблем, превентивните прегледи и општо превентивните мерки се ретки, иако некако го разбирам тоа, бидејќи времето на чекање во болниците е бесконечно.

Таа вели дека овде луѓето работат за да живеат, а Швајцарците живеат за да работат. Сепак, каде и да сте, важно е, вели оваа вредна жена, да не се откажувате од рециклирањето и грижата за Земјата, нашиот заеднички дом.

„Секој почеток е тежок. Обидете се да се мотивирате и останете мотивирани. Мотивирајте ги луѓето околу вас. Затоа што тоа го правите за вас.

За вашите деца и вашите најблиски. Дека можат да живеат во убава, чиста и здрава природа, а не во ѓубр иште“, вели оваа жена.