Добредојдовте во Башча, селото со најмногу православни куќи во Рожаје. Не останавме многу, но се држиме. Ние сме најбројното семејство овде! – вели домаќинот Миле, татко на шест деца, кој ја пречека хуманитарната екипа во неговиот дом.
Ова семејство живее во месност која се наоѓаат на десетина километри од градот. Неговите деца се и причината зошто селското училиште функционира.
Колку и да е убаво, толку е тешко. Има само повремени сезонски вработувања, затоа се потпираме исклучиво на земјоделството и сточарството. Но што и да направам од сите страни ме поттиснуваат.
Садиме зеленчук, чуваме животни… И така, на село. Моите десет прсти, накој од децата помагаат колку можат – додава Мило.
Шест деца не се лесни за хранење. Особено без никаков сигурен приход. Затоа треба да им симнеме капа на овие вредни луѓе кои успешно ги одгледуваат воспитаните Ања (1), Урош (2), Маргита (3), Јован (10), Вуче (12) и Јован (16).
Нашите деца се златни. Денот ни започнува рано, има многу работа, но секој пат кога стануваме со насмевка. Сите поради нив – вели гордата мајка Тамара.
Најмладите ни го покажаа имотот, како и импровизираниот тобоган што го направија. Тие наведоа и што чуваат од животните.
Имаме десет крави, исто толку овци и кокошки, како и две свињи. Од сите работи, најмногу сакам да возам трактор – истакна синот Вуче, најголемиот помошник на татко ми.
Семејството Гаровиќ не го остварува правото на социјална помош поради земјиштето што е во нивна сопственост. Велат најголем проблем им е купувањето производи кои речиси и да ги нема. Па често можат да извисат и се во неизвесност.
– Овде по се изгледа проблемот е што сме Срби. За да продадам теле, морам да одам до Беране. Ако не успеам да продадам за неколку дена, веќе сме во не волја бидејќи потрошеното гориво ќе ја земе цела наша евентуална заработка.
Живеат само во дел од старата куќа, што не е доволно за толку семејства. Како што велат многумина не сакаат да и помогнат, па хуманитарната организација ,,Србизасрбе.орг” се појави на нивните порти.
Донекаде туркаме но толку можеме, позајмуваме но и тоа не помага. Сега не сме ниту таму, ниту ваму, па прашање е кога ќе можеме да направиме нешто понатаму.
Не ни требаат занаетчии, има луѓе што ќе работат, само ни треба материјал кој е скап и не можеме да си го дозволиме. Ви благодарам што дојдовте, без разлика дали беше нешто или не од корист – рече Гаровиќи на крајот од разговорот.
Семејството го посетивме заедно со свештеникот Слободан Радојевиќ од Рожаје, кој им помага колку што може. За кани добивал и поради новата црква.
Гаровиќи се чесно семејство. Тие се едни од ретките кои немаат намера да заминат од овде, па вреди да се поддржат. Ќе ми биде драго да привлечам малку внимание на православното население во оваа општина и проблемите со кои се соочуваме, вели тој.
ФОТО: ,,Србизасрбе.орг”