Иако влезе во десеттата деценија, Рамо Адемовиќ (90) од селото Пусмулиќи кај Сребреница работи како млад човек во најубавите години.

Како што вели во интервју за Агроклуб, живее од пчеларството, столарските услуги што ги дава на заинтересираните и градината што самиот ја обработува.

Сè уште живее од работа бидејќи нема пензија, бидејќи во фирмата работел само две години и ја напуштил работата. Не стигнувал да го обработи имотот, а се занимава и со ѕидарски, ковачки и столарски работи, во кои е многу вешт бидејќи ги научил во детствот.

Со сопругата го обработувал имотот, чувал добиток, сеел зеленчук и жито, градел куќи за луѓето, изградил штали и други објекти.

Имал ковчница каде изработувал разни алатки и предмети кои се користеле во тоа време. Најмногу се занимавал со столарија и изработка на дрвени предмети во зима.

Неговата сопруга во меѓувреме по чинала и тој веќе неколку години живее сам. Рамо вели дека „секој има нешто за што го бидува” и дека е задоволен од приходите од пчеларството.

„Најважно ми е здравјето, кое сепак добро ми служи. Поминувам време во градината, околу пчели и правам нешто од дрво, главно по нарачка.

,, Работам – и денот минува брзо. Но, сепак ноќта е тешка. Тажно е кога се затворам навечер четири ѕида и немам со кого да разговарам“, изјави тој за Агроклуб.

Како рецепт за долг живот советува „чесна работа и постојана физичка активност“, што го потврдува со својот пример, бидејќи и во подоцнежните години сѐ уште ја врши целата работа во градината, се грижи за цвеќето, ја коси и одржува куќата.

„Јас сум роден овде во Пусмулиќи во 1932 година. Ја напуштив фирмата по две години работа бидејќи обработував земја, чував стока и не можев да стигнам до се.

Тој посочува дека изградил вкупно 10 куќи, меѓу кои и неговата, и голем број стопански објекти во селата во Сребреница. Работел и како ковач и столар, но приоритет му биле секогаш земјоделството и пчеларството.

„Дојдоа од градежна фирма и ми понудија да почнам да работам кај нив, гледајќи ги објектите што ги изградив, но јас ги одбив велејќи дека немам време за фирмата и затоа сега немам пензија. “, се присетува тој.

Рамо денес има 20 кошници, ја обработува градината и прави косалки, вили, гребла, кошници, рамки и сандаци за пчели и од ова живее.

Продавам мед за 20 босански марки за килограм. Клиенти доаѓаат од дијаспората. Доаѓаат и купуваат по пет-шест килограми затоа што знаат дека тоа е природно“, вели Адемовиќ.

Тој нагласува дека Пусмулиќи е убаво во пролет и лето, кога многу луѓе престојуваат во селото и се занимаваат со земјоделски работи.