Приказната за Љубинка Анѓеловиќ (70) која go потре се цел регион конечно доби посреќен епилог. Имено, жената која живееше во многу лоши услови со помош на добри луѓе, сега има грам надеж за подобар живот.
Љубинка живее сама во длабоката шума во Козје Дол, а друштво и прават само диви свињи. До неодамна нејзиниот дом во трошен контејнер го „украсуваше“ шпорет кој не беше во функција,
Дом со пу кнатини и дотраени предмети кои глувците речиси целосно ги изеле. Сепак, покрај сите н есреќи што ја опкружуваа, нејзината најголема грижа беше некој да не и наште ти на нејзините миленици кои таа ги сакаше повеќе од било што.
За старицата и нејзината приказна дознала Тамара Мисирлиќ, која веднаш тргнала на долго патување кај оваа баба со цел да и помогне.
-Имаше куќа која се ур на, а потоа и доделија контејнер кој беше дотраен. Бабата има пензија, но нема пристап до пари, бидејќи луѓето од продавницата ги земаат пари и и носат храна двапати месечно.
Како што кажа и самата, често има проблем со храната која ја снемува. Се храни со шумски плодови, многу е вредна и има свињи за кои се грижи подобро од себе, тие и се се. Нејзиниот најголем ст рав е дека ловците ќе и наште тат на свињите.
Меѓутоа, само месец и половина подоцна, на жената и е обезбеден сосема поинаков дом за кој сонувала со години. Денес, контејнерот во кој живее баба е обоен и среден.
Со нов мебел и чиста средина без глувци. Она што најдобро ја комплетира сликата на новиот дом е бабината насмевка која зборува повеќе од илјада зборови.
– Таа е пресреќна, им се заблагодарува на сите добри луѓе и вели дека и го спасивме животот од студ и глад. Сега има струја, што е најважно, живее подостоинствено.
– Решивме да купиме нов контејнер за домување бидејќи таа ни рече дека не сака да го напушти своето ог ниште, дека би сакала да остане таму каде што е родена, а потоа единственото решение беше ова.
– Најважно е што е среќна и задоволна, вчера ја завршивме работата и ми се наполни срцето кога ми рече секогаш да доаѓам кај неа, само да ме види, поради тие зборови верувам дека мисијата е успешна.
– На крајот на краиштата, се договоривме и таа да добие нова гардероба, да оди на фризер, да го посети градот и секако, ќе продолжиме да се грижиме за неа, како и за сите семејства на кои досега сме им помогнале – вели Тамара за ,,Еспресо.рс”
По години живеење во темнина и бе да, на таванот на Љубинка светна и сијалица, а покрај неа останаа и нејзините миленици ди вите свињи, како што таа сакаше.
И покрај сите не волји што ја снашле, бабата му била благодарна на Бога што останала жива во таа пустина, а верата дека и за неа има подобро време, никогаш не ја напуштила.