Сама во тешки услови, на Голија, баба Милка ја минува зимата, која е можеби најладната во нејзиниот живот. И најгорчлива, затоа што за само половина година ги изгубила најблиските, синот единец и внукот

Светлината во мракот на трошната селска куќа на Голија ја донеле членовите на Планинарската спасувачка служба, кои на бабата и донеле пакети полни со храна и лична хигиена.

А баба Милка… Стара, подгрбавена, но со брзо одење одби да се вози дома со нив во кола. Вели, може и сама, иако е очигледно дека бабата е доста истоштена.

Горда, честитајќи, бабата со солзи во очите доби подароци од добротворците кои не и дозволија оваа зима да остане напуштена и сама од сите, иако живее на непристапен терен, каде што кога ќе падне снегот, таму речиси и да нема премин.

– Тешко ми е, не сум навикната, имав свои деца, ме гледаа и ми помагаа но сега ми е тешко, ги нема моите деца јас морам да просам а тие скапуваат во земјата, вели таа за ,,А1тв Нет”

Гостите ги прими внатре во нејзината куќа, која иако стара и дотраена, зрачи со топлина. На централно место, на полица, семејни слики.

Меѓу другите, оние на сликите се синот единец и неговиот син. Како што низ солзи бабата, и двајцата си заминале за половина година.

– Како да ми е добро црното, како да бидам добро… Си заминуваат син ми единец и внукот. Останав сосема сама, ова е многу лошо.

Додека ги оставаа кесите каде што рече баба, ги забележаа и старите дрвени прозорци. И со голо око беше видливо дека куќата е студена кога ќе дојде вистинската зима.

– Тоа е мој проблем во зима, ладно е. Ги ставам стапалата во шпоретот и се загревам… Што ќе правам? Гледајќи во какви услови живее, припадниците на ГСС и ветиле дека ќе и помогнат на бабата и со лековите и се друго што е потребно.